Marion Verhalen

Blog

Dotje van Patmos, ons Grieks wondertje

Ergens op een warme dag in mei zie ik je voor de eerste keer. We wonen op het eiland Patmos en zitten op een terras aan de haven als je langs komt lopen. Een mager zwart scharminkeltje op kippenpootjes. Je volgt een toerist die een plastic tasje draagt. Hongerig kijk je verlangend naar het tasje. Misschien zit er iets te eten in? De dagen daarna zie ik je steeds, op zoek naar eten en drinken, scharrelend en bedelend op terrassen en bij restaurants. Bij de slager zit je op de stoep, ik zie dat je van een toerist een broodje krijgt.

Klagen Grieken?

Ligt het nu aan mij of klagen Grieken gewoon heel veel? Nederlanders mopperen maar dat is toch weer anders. Misschien ligt het aan de taal, liggen de nuances net even anders. Dat zou het kunnen zijn. Afgelopen week begon het al met K die bezig is zijn winkeltje in te richten voordat de eerste toeristen op het eiland aankomen.

Thuiskomen

Terwijl in Nederland de lente is losgebarsten zitten wij te vernikkelen van de kou. Het begon al toen we van Athene waar de zon nog volop scheen in het kleine rammelbak vliegtuigje van Olympic Airway stapten. Beetje turbulentie onderweg en wat maakt dat ding een herrie maar tegen de tijd dat we Mythilini naderden barstte de hemel pas echt open.

Van die griekse gewoontes

Als je een Griek ziet, man of vrouw, zie je een telefoon aan het oor of in de hand. De mobiele telefoon maakte een ongekende opmars bij de Grieken, soms lijkt het of ze de hele dag aan het bellen zijn. Het telefoneren gaat overal en altijd voor alles.

Voltooid verleden tijd

Dit boek beschrijft de relatie van een moeder met haar dochter. De moeder lijdt aan psychische stoornissen wat er toe leidt dat zij haar vijftienjarige dochter de straat op stuurt. De worsteling van de dochter met deze gebeurtenis speelt zich af tegen de achtergrond van de jaren zeventig. Ze leidt het leven van een hippie en wordt zelf moeder. Na veel omzwervingen langs kraakpanden en communes en een turbulent liefdesleven komt zij tot rust. Ze neemt de zorg voor haar moeder op zich en wordt zich sterk bewust van de relatie met haar eigen dochter. Marion Teixeira woont met haar partner en hond deels in Nederland en deels in Griekenland. Zij vindt dat ze aldus het beste uit twee werelden haalt. Uitkijkend over de zee vanuit haar Griekse huis op een berg schreef ze dit aangrijpende verhaal.

Wie ben ik?

Ik ben Marion, blij getrouwd, moeder en oma.

Sinds 2003 woon ik half in Nederland en half in Griekenland.

Zelf vind ik dat ik het beste uit deze twee werelden mag halen.

Het leven in de natuur onder de Griekse zon en het terug keren naar Nederland waar Zeeland mijn thuisplek mag zijn is telkens weer een grote uitdaging waar ik graag over schrijf.

Ik schreef een boek over de relatie tussen…